Ο.Α.Ε.Δ.

Το φως του Σείριου είχε μπει για άλλη μια φορά εκτυφλωτικό, πανίσχυρο ακόμα και πολλαπλά φιλτραρισμένο μέσα από τα ενισχυμένα τζάμια του διαστημικού σταθμού. Καθώς η τροχιά του σταθμού τον έφερνε να γυρίζει αργά γύρω από το μικρό άστρο-συνοδό του λαμπρού ήλιου, η μέρα θα κρατούσε αρκετές ωρομετρικές μονάδες από εκείνη τη μεριά του.

Ο Αμαντάρς ανοιγόκλεισε μερικές φορές τα βλέφαρά του, σηκώθηκε αργά από κρεβάτι του, στο μικροσκοπικό δωμάτιο και πλησίασε την πόρτα που έβγαζε στο διάδρομο. Ανοίγοντάς την, έπεσε κυριολεκτικά πάνω στον απέναντι τοίχο του στενού διαδρόμου. Η εικονική πραγματικότητα, που είχε αγοράσει από την virt-net-intergalaxial, τελείωνε εκεί. Είχε μαλώσει με το αφεντικό του, τον είχαν απολύσει πριν προλάβει να πληρώσει όλες τις δόσεις για να ξοφλήσει το διάδρομο, την κουζίνα και το μπάνιο και λίγες ώρες μετά τη λήξη της προθεσμίας, το πρόγραμμα προβολής στους βοηθητικούς χώρους είχε αυτομάτως καταστεί μη προσπελάσιμο από τις υπορουτίνες του υπολογιστή του.

Κάποτε ο διάδρομος έδειχνε το μεγάλο κύκλο του δακτυλίου του διαστημικού σταθμού. Βγαίνοντας, μπορούσε τότε να θαυμάσει τα τεχνολογικά θαύματα περασμένων χιλιετιών και να παρατηρήσει την περιστροφή του σταθμού, που δημιουργούσε την τεχνητή βαρύτητα. Τώρα έβλεπε μονάχα τη σκασμένη μπογιά, που είχε βρωμίσει από δεκαετίες καπνών και χρήσης. Από τον καιρό της εφαρμογής των εικονικών τοπίων σε όλους τους οικιακούς χώρους, τα περισσότερα σπίτια της γειτονιάς δεν είχαν ανακαινιστεί. Ευτυχώς τουλάχιστον δεν του χρειαζόταν η τεχνητή βαρύτητα. Ο Νταβίντ Αμαντάρς ζούσε στον Κατολτίτο-4, ένα πλανήτη γήινου τύπου, με βαρύτητα 1,04 του g.

Το φως, που έμπαινε θαμπό μέσα από τα διπλά τζάμια της κουζίνας, μαρτυρούσε ότι τουλάχιστον το μέρος της εικονικής πραγματικότητας που λειτουργούσε στο δωμάτιό του ήταν ακόμα σωστά συντονισμένο με το κανονικό ημερονύκτιο, κι ας βρισκόταν ήδη τέσσερις αναβαθμίσεις πίσω. Μαρτυρούσε επίσης πως η ατμόσφαιρα έξω ήταν γεμάτη βρώμικη ομίχλη, συνηθισμένο φαινόμενο στους νεαρούς τεχνολογικά πλανήτες, όπου είχαν την πολυτέλεια να κάψουν όλα τα απολιθώματα πριν αποφασίσουν να περάσουν σε πιο επικίνδυνα καύσιμα.

Το πρωινό του ήταν ο συνηθισμένος άνοστος χυλός που προμήθευε η συσκευή βασικής τροφοδοσίας. Ο ιστός της κοινωνίας τους δεν επέτρεπε να είναι οι άνεργοι άστεγοι και πεινασμένοι, κι έτσι θα μπορούσε να μείνει δωρεάν μέσα σ΄ εκείνη την τρύπα, που του είχε προμηθεύσει η πρόνοια, και να τρέφεται με τις κατάλληλες για το ανθρωποειδές σύστημά του ουσίες. Εκτός όμως κι έπιανε μια κανονική δουλειά, με όλες τις απολαβές που αυτό συνεπαγόταν, δεν θα μπορούσε να γευτεί έναν πραγματικό μεζέ ή να απολαύσει τις νέες αναβαθμίσεις κατοικίας.

Μια σταγόνα παγωμένου, βρωμερού υγρού κύλησε πάνω στο γυμνό του ώμο και τον έκανε να τιναχτεί ξαφνιασμένος και μετά να σκουπιστεί με αηδία. Το ταβάνι έσταζε! Ποτέ στη ζωή του δεν είχε νιώσει τόσο ταπεινωμένος. Να ζει σ' εκείνη την ετοιμόρροπη τρύπα και να μην έχει ούτε καν τα αναγκαία να την επενδύσει με μια έστω και τρίτης ποιότητας εικονική πραγματικότητα! Αναρωτήθηκε προς στιγμήν πώς, μα τη μαύρη τρύπα, κατάφερναν τα εικονικά περιβάλλοντα να 'διορθώνουν' τα πραγματικά. Μετά, η σκέψη έφυγε από το μυαλό του. Δεν ήταν από τους ανθρωποειδείς που βασανίζονταν για πολύ με τέτοια πολύπλοκα πράγματα.

Μια καινούργια ιδέα άρχισε να σχηματίζεται στο νου του. Ήξερε ότι κάπου στην άλλη μεριά του ηλιακού τους συστήματος, σαν παρακλάδι των υπηρεσιών πρόνοιας, είχε ανοίξει ένα γραφείο εύρεσης εργασίας για τα θύματα της Παν-γαλαξιοποίησης. Ήξερε πολύ καλά ότι το να μαλώσεις με το αφεντικό και να μείνεις άνεργος δεν είχε και μεγάλη σχέση με τα συνηθισμένα προβλήματα της Παν-γαλαξιοποίησης, αλλά στον Κατολτίτο-4 φαινόταν καλή ιδέα το να είσαι θύμα της. Έτσι κι αλλιώς οι περισσότεροι γνωστοί του διατείνονταν ότι ήταν με κάποιον τρόπο θύματά. Όσο κι αν ήταν ενοχλητικό να σταθεί στην ουρά και να δώσει συνέντευξη στα ρομπότ του γραφείου για τις ικανότητές του, είχε απελπιστεί ότι θα έβρισκε μόνος του δουλειά στο σύντομο μέλλον και είχε σιχαθεί το χυλό, το δωμάτιο της πρόνοιας και τη λάμψη του Σείριου. Χάλασε ο κόσμος να είχε διαλέξει τον Αλντεμπαράν, που δεν έβγαζε τα μάτια όταν ανέτελλε;!

Για περιπτώσεις σαν τη δική του μπορούσε να παραχωρηθεί μόνο χρήση σκουληκότρυπας χαμηλής προτεραιότητας. Περίμενε υπομονετικά στην ουρά και μπήκε στο θαλαμίσκο μαζί με μια μεταλλαγμένη Μοϊλικανή και τρία απροσδιόριστης ηλικίας πλάσματα, μάλλον από τα συστήματα του Μερχάν. Αν είχε νόημα να κρίνει από τις φωνές τους, θα πρέπει το ένα να ήταν θηλυκό. Ο Κατολτίτο ήταν γεμάτος μετανάστες παντός τύπου. Άλλος ένας λόγος που δεν μπορούσε ένας καθώς πρέπει ανθρωποειδής να βρει δουλειά!

Δέθηκε χωρίς να δώσει και πολλή σημασία στη Μοϊλικανή, που λογικά πρέπει να διαμαρτυρήθηκε όταν την πάτησε. Δεν το είχε κάνει επίτηδες, αλλά δεν σκόπευε και να ζητήσει συγνώμη.

Άργησαν να ξεκινήσουν και κάποια στιγμή του φάνηκε ότι αισθάνθηκε δυο-τρεις κραδασμούς. Άραγε χαμηλής προτεραιότητας σήμαινε και χαμηλής ασφάλειας; αναρωτήθηκε. Δεν είχε καμιά διάθεση να καταλήξει μερικές εκατοντάδες ηλιακά συστήματα πιο πέρα από το δικό του. Το ηλιακό σύστημα του Κατολτίτο είχε καταντήσει σκατά, αλλά ήταν τουλάχιστον σκατά που ήξερε. Συντηρητικός από τη φύση του ο Αμαντάρς, προτιμούσε πάντοτε τα σκατά που ήξερε από τα σκατά που δεν ήξερε.

"Γαμώ το στανιό σας!" βρυχήθηκε στα τρία πλάσματα του Μερχάν, που στρίγκλισαν, όταν έκανε να σβήσει για μια στιγμή το φως της καμπίνας.

Όταν ο θαλαμίσκος ξαναβρήκε το σωστό υπο-φωτεινό κύμα και συνέχισε την πορεία του, οι σκέψεις του Αμαντάρς έγιναν υπαρξιακές. Δεν είχε ιδέα τι ήταν το στανιό κι αν μπορούσε κανείς αληθινά να πραγματοποιήσει την απειλή του. Είχε υιοθετήσει τη βρισιά όταν πρωτοπάτησε στον Κατολτίτο-4, περίπου ενάμισυ στάνταρ αιώνα πριν. Ήταν πολύ νέος τότε και ο πλανήτης, νέος κι αυτός, πρόσφερε κατάλληλες συνθήκες εργασίας για άτομα κάτω των εξήντα χρόνων. Κανονικά, σε κανένα από τα κεντρικά ηλιακά συστήματα δεν μπορούσε να βρει τότε νόμιμη απασχόληση, τόσο πριν την ενηλικίωση και την επίσημη λήξη της υποχρεωτικής εκπαίδευσης.

Το άνοιγμα της πόρτας του θαλαμίσκου τον επανέφερε στην πραγματικότητα. Η αίθουσα υποδοχής ήταν τεχνητά φωτισμένη. Έξω έβλεπε αμυδρά το ελάχιστο φως να περνάει από τα χοντρά τζάμια. Δεν θυμόταν αν το γραφείο ήταν στον Κατολτίτο-7 ή στον 8. Ήξερε σίγουρα ότι ήταν σε ένα τόσο κρύο σημείο ώστε να μην μπορεί να λειτουργήσει ικανοποιητικά η γαιοπλασία. Έτσι το τεχνητό περιβάλλον των υπηρεσιών της πρόνοιας προστάτευε ουσιαστικά τους εργαζόμενους και τους επισκέπτες από το περιβάλλον του πλανήτη. Ή μήπως ήταν σε δορυφόρο; Μπα, αποκλείεται, σκέφτηκε. Η βαρύτητα είναι λίγο χαμηλή αλλά όχι και τόσο όσο σε κάποιον από τους δορυφόρους.

Ο Αμαντάρς βγήκε και κοίταξε τις πινακίδες, που αναβόσβηναν σε πολλές γλώσσες. Σημάδι κι αυτό της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης, συλλογίστηκε οργισμένα. Δεν φτάνει που τους δεχόμαστε, πρέπει να μιλάμε και τη γλώσσα τους!

Οι τρεις Μερχανοί κατευθύνθηκαν προς τις υπηρεσίες υγείας. Αυτό που ίσως ήταν θηλυκό βρισκόταν ανάμεσά τους και είχε από δυό πλοκάμια πλεγμένα με τα αντίστοιχα πλοκάμια των αρσενικών. Μάλλον οι δυό μάγκες τη γκάστρωσαν τη μικρή, συλλογίστηκε ο Αμαντάρς. Και καθώς θυμήθηκε την παρατεταμένη του αγαμία, λόγω οικονομικής δυσχέρειας, έγινε ακόμα πιο χαιρέκακος: ή τους κόλλησε καμιά αρρώστια του πλανήτη τους, σκέφτηκε, χαμογελώντας δυσάρεστα.

Τα φωτεινά σήματα στην ανθρωποειδή γλώσσα τον έστειλαν πέντε επίπεδα κάτω, για το γραφείο εύρεσης εργασίας. Τα αντίστοιχα, στις υπόλοιπες γλώσσες, έστελναν αλλού.

"Άσε, φίλε, μην τα ρωτάς", άκουσε μια φωνή πίσω του, καθώς στεκόταν να καταλάβει γιατί υπήρχαν τόσες διαφορετικές κατευθύνσεις για την ίδια υπηρεσία. "Κατάλαβες τι κάνουν; Μας έχουν σε χωριστό γραφείο από τους ξένους για να δίνουν σ' εκείνους τις δουλειές, μη και τους χαλάσει η ισότητα και πει κανένας τους ότι θίγονται τα πλασματικά δικαιώματα.. Όλους εμάς, με τα ανθρώπινα δικαιώματα, ούτε που μας σκέφτονται πια!"

Ο Αμαντάρς γύρισε και είδε έναν ανθρωποειδή αρσενικό, περίπου στη δική του ηλικία, αλλά πιο καλοντυμένο. Ήταν δύσκολο να πει με την πρώτη ματιά αν ο συνομιλητής του ανήκε και στην ίδια ανθρωποειδή φυλή με αυτόν, καθότι οι επιστήμονες είχαν πια σίγουρα εντοπίσει 13 διαφορετικές ανθρωποειδείς φυλές μέσα στο γαλαξία. Από τον καιρό που οι πρώτοι άνθρωποι είχαν εγκαταλείψει το σύστημα του Σολ, ίσαμε τετρακόσιες χιλιάδες χρόνια πριν, είχαν γίνει πολλές μεταλλάξεις.

"Έχεις ξανάρθει;" ρώτησε ο Αμαντάρς.

"Μια και δυό;" Έκανε ο άλλος πικρόχολα. "Όλο πως θα αρχίσουν κάτι σεμινάρια λένε, αλλά όλο παίρνουν νεότερους, ξένους, φυλακισμένους και τα τοιαύτα."

Οι δυό άντρες μπήκαν μαζί στον προθάλαμο του γραφείου. Με το μισό του μυαλό να επεξεργάζεται αυτό που του είχε πει ο άλλος, ο Αμαντάρς αναρωτήθηκε πώς κατάφερναν πάντα οι υπηρεσίες της πρόνοιας να φαίνονται παλιές ακόμα και όταν ήταν καινούργιες. Ο νόμος απαγόρευε προβολές εικονικής πραγματικότητας στις δημόσιες υπηρεσίες. Έτσι οι καναπέδες φαίνονταν ακριβώς τόσο τρύπιοι όσο ήταν και οι τοίχοι ακριβώς τόσο μαύροι. Ήταν ένα επίτευγμα της γραφειοκρατίας όλων των εποχών, να γίνονται οι δημόσιοι χώροι άθλιοι πριν καλά-καλά χρησιμοποιηθούν.

Μέσα στον προθάλαμο περίμεναν ήδη άλλα τρία άτομα, δυό γυναίκες και ένας άντρας.

"Α, κι άλλα θύματα", έκανε χαιρέκακα η μια από τις δυό γυναίκες. "Μη χαίρεστε. Τα τελευταία νέα είναι ότι θα δώσουν θέσεις εργασίας μόνο σε επανενταγμένους από τους αστεροειδείς. Ξέρετε, πρεζόνια, φονιάδες, τέτοιους."

"Μου φαίνεται θα πάω να καθαρίσω καμιά από αυτές τις ηλεκτρονικές τσούλες μέσα, μπας και με φυλακίσουν και βρω καμιά δουλειά όταν αποφυλακιστώ", έκανε ο άντρας.

Η άλλη γυναίκα, μια ψηλή μαύρη, με φυσικό γαλάζιο μαλλί, γέλασε με μισή καρδιά. "Ας όψονται αυτοί που δέχτηκαν όλους τους πρόσφυγες από τη γειτονία της Άλφα-Ριβέρα. Λες και δεν ήξεραν, οι ξύπνιοι, ότι θα πλημμύριζαν οι πλανήτες με ξένους όταν θα άνοιγαν τις πόρτες. Αστρικό σμήνος πρόνοιας και δικαίου σου λέει!"

"Ε, τι να γίνει", είπε κάπως πιο διαλλακτικά τώρα η πρώτη γυναίκα. "Τι να κάνουν κι αυτοί; Όταν γίνεται μια σουπερνόβα μόλις εκατό έτη φωτός από το σύστημά σου…"

"Αυτά είναι βλακείες!" έκανε η μαύρη. "Οι ήλιοι δεν γίνονται έτσι στα γρήγορα σουπερνόβα. Όσοι δεν ξέρουν να παίρνουν τα μέτρα τους από την αρχή και να βρίσκουν ασφαλή συστήματα νωρίτερα, ας καθίσουν να ψηθούν."

Οι υπόλοιποι κούνησαν τα κεφάλια. Όλοι το είχαν σκεφτεί αυτό κάποια στιγμή. Ήταν απαράδεκτο, με τα τεχνολογικά μέσα που υπήρχαν τώρα πια, να επιτρέπεται να κατοικούνται πλανήτες σε τόσο κοντινή γειτονία με μια επικείμενη σουπερνόβα.

Η μαύρη συνέχισε: "Εγώ ήμουνα γαιοπλάστρια. Θα έλεγε κανείς ότι οι πρόσφυγες από δεκαπέντε σμήνη θα βελτίωναν πολύ τη δουλειά μου. Όλο χαρά περίμενα ότι θα χρειάζονταν καινούργιους πλανήτες και θα έπαιρνε η εταιρία μου συμβόλαιο για τον επόμενο στάνταρ αιώνα. Κι αντί για αυτό, μας κουβαλήθηκαν στο κεντρικό σμήνος οι Βεκαρχάακ, με τις δικές τους μεθόδους και τις δικές τους τιμές και μας έκλεισαν όλους μέσα σε πέντε στάνταρ χρόνια."

"Είναι αλήθεια ότι οι μέθοδοί τους είναι καλύτερες;" ρώτησε η πρώτη γυναίκα.

Η γαιοπλάστρια σήκωσε τους ώμους. "Πλανήτες κατοικήσιμους κάνουν όλοι. Τώρα αν αφήνουν λίγο περισσότερα μεταλλαξιογόνα στην ατμόσφαιρα, σκασίλα τους. Η τιμή είναι που διαφέρει. Αυτοί οι Βεκαρχάακ είναι πιο φτηνοί."

"Άσε, έχω καεί κι εγώ από τα ίδια", παρατήρησε η πρώτη. "Δούλευα σε ένα πολύ ποιοτικό μαγαζί με αντίκες στον Κατολτίτο-5. Γνήσια πράγματα, όλα σε καλές τιμές. Από τότε που ξεπρόβαλλαν οι Ικδαλμέτ, με τις χειροτεχνίες τους, άρχισε να σπάει η δουλειά. Σιγά-σιγά, μας απολύσανε όλους."

"Δεν έβγαζε πια αρκετά ο αρχαιοκάπηλος που το είχε, ε;" έκανε κυνικά ο άντρας που είχε απειλήσει ότι θα καθαρίσει κάποιο από τα ρομπότ.

"Δεν ακούστηκε ποτέ ότι ήταν αρχαιοκάπηλος", τον υπερασπίστηκε η αντικιέρ. "Αγόραζε πάντοτε από πιστοποιημένους προμηθευτές. Τέλος πάντων, εμένα δεν με ένοιαζε. Δεν είχα δα και ποσοστά. Με μισθομονάδες δούλευα. Αλλά, δε φτάνει που πούλησαν οι Ικδαλμέτ ό,τι είχαν και δεν είχαν φέρει από το σύστημά τους. Έστησαν και βιοτεχνίες στην έρημο, εκεί που τους έδωσαν χώρο να μείνουν, και άρχισαν να παράγουν καινούργια κομμάτια σε εξευτελιστικές τιμές. Κατάλαβες, αυτοί δεν έχουν ανάγκη από σπίτια στην έρημο και από προστασία από τη ζέστη και το κρύο. Έχουν εκείνα τα πράσινα χοντρόπετσα, που τους προστατεύουν. Κυριολεκτικά δουλεύουν όλοι τους για ένα κομμάτι ψωμί."

Ο άντρας που είχε οδηγήσει τον Αμαντάρς μέχρι τον προθάλαμο κάθισε σε έναν από τους απαίσιους καναπέδες. "Λες και ακούω την ιστορία μου ειπωμένη με άλλα λόγια", είπε μετά. "Εγώ ήμουνα εξορκιστής υπολογιστών", δήλωσε. "Πολλά διπλώματα. Σπουδαία δουλειά, καλά λεφτά. Μέχρι που πλημμυρίσαμε απ' αυτούς τους άθλιους του Κυκλωματικούς".

"Εννοείς τους Λεεεεγκαντρεέλκ;" ρώτησε η αντικιέρ.

"Εμ, ποιους άλλους; Μισοί έμβιο πυρίτιο, μισοί κύκλωμα. Εξελικτικά φρικιά. Οι υπολογιστές μας είναι ξαδέλφια τους. Πάλευε και πάλευε η ανθρωπότητα πρώτα να φτιάξει υπολογιστές και μετά να τους τιθασεύσει, όταν άρχισαν να ξεφεύγουν από τον έλεγχο και να παίρνουν πρωτοβουλίες, και να 'σου, να υπάρχει ηλιακό σύστημα που γεννάει εκ του φυσικού τέτοια πράγματα. Όλες μου οι σπουδές και όλη μου η πείρα είναι γνώσεις του νηπιαγωγείου μπροστά στον πιο αγράμματο Λεεεεγκαντρρρρρ…" Ο εξορκιστής έκανε σαν να ήθελε να φτύσει τη λέξη.

"Περίεργο που δεν έχουν πέσει ακόμα σε κρίση οι προγραμματιστές", παρατήρησε η γαιοπλάστρια.

"Είναι που υπάρχει μια απέραντη εγκατεστημένη βάση από προγράμματα που απαιτούν συντήρηση", απάντησε ο εξορκιστής. "Αν κοιτάξεις όμως όλες οι εταιρίες που φτιάχνουν καινούργια προγράμματα προσλαμβάνουν μόνο αυτά τα περιπλανώμενα κυκλώματα". Ο άντρας αναστέναξε. "Με μας όμως ήταν διαφορετικά. Δεν χρειαζόταν να ξέρουμε το πρόγραμμα. Είχαμε αναπτύξει με τη σκληρή μας μελέτη και εξάσκηση μια σχέση ψυχοθεραπείας με τους υπολογιστές. Μπορώ να σου βρω τι ταλανίζει οποιοδήποτε μηχάνημα με πάνω από 2 τετράκις terabytes λανθάνουσα μνήμη, μόνο με το άγγιγμα των χεριών μου. Μου πήρε δέκα χρόνια να το πετύχω. Κι αυτοί οι Λεεεεγκα-τέτοιοι το καταφέρνουν από απόσταση και μάλιστα το κάνουν δωρεάν επειδή τους ικανοποιεί σεξουαλικά".

"Ξεφτίλα", παρατήρησε ο άλλος άντρας. "Άστα να πάνε. Τι να προβλέψεις σ' αυτό τον Παν-γαλαξιοποιημένο κόσμο; Καλά τα έλεγαν οι παλιότεροι: έπρεπε να είχαμε αντιδράσει νωρίτερα στην Παν-γαλαξιοποίηση. Αλλά, τι τα θες, τι τα γυρεύεις;"

"Εσύ τι δουλειά έκανες;" τον ρώτησε ο εξορκιστής, που αποδεικνυόταν τελικά ο πιο ομιλητικός απ' όλους.

"Χρηματιστής", απάντησε ο άντρας.

"Απατεώνας δηλαδή", πετάχτηκε η γαιοπλάστρια θυμωμένα. "Αν δεν μας είχατε φάει τις οικονομίες μας με τις βρωμοδουλειές σας όλοι εσείς, τουλάχιστον θα είχαμε το κεφάλαιο να κάνουμε καμιά άλλη δουλειά. Αλλά, τι να λέμε τώρα;"

"Δεν το προκαλέσαμε εμείς το κραχ, κυρία μου, και το ξέρεις", απάντησε εκνευρισμένα ο χρηματιστής. "Εκείνες οι φήμες ότι θα κατέρρεε η σκουληκότρυπα σύνδεσης με τα κεντρικά σμήνη του γαλαξία την έκανε τη ζημιά. Τον καιρό που εξερράγη η Άλφα-Ριβέρα οι μισοί πίστευαν ότι θα αποκόπτονταν από τους μητρικούς κόσμους και θα έμεναν μόνοι με τους πρόσφυγες. Ο δικός σας ο πανικός να πουλήσετε και να φύγετε προκάλεσε την ανεξέλεγκτη πτώση που έφερε την καταστροφή. Μετά οι χρηματιστηριακές έκλεισαν η μία ύστερα από την άλλη."

"Εγώ δεν πούλησα", έκανε η γαιοπλάστρια, ακόμα πιο εκνευρισμένη. "Σαν ηλίθια εμπιστεύτηκα τον δικό μου χρηματιστή κι αντί να πουλήσω μόλις άρχισε να πέφτει το χρηματιστήριο, έμεινα μέσα. Έχω όλες μου τις μετοχές. Ένα μάτσο κωλόχαρτα!" Το γαλάζιο μαλλί της διέγραψε μια μαστιγωτή τροχιά για να δείξει το θυμό της.

"Εσύ φίλε δεν μας είπες τι δουλειά έκανες", παρατήρησε ο εξορκιστής, θέλοντας να εκτονώσει την ένταση που άρχισε να δημιουργείται ανάμεσά στους άλλους δύο.

"Συμπιεστής-Εξοικονομητής", απάντησε βαρύθυμα ο Αμαντάρς, χωρίς να προσθέσει άλλες λεπτομέρειες. Υποτίθεται πως έπρεπε να καταλαβαίνουν όλοι τι είδους δουλειά ήταν αυτή.

"Εξοικονομητής χώρου", μουρμούρισε με εκτίμηση η υπάλληλος του αντικιέρ. "Είχαμε κι εμείς έναν τέτοιο στις καλές μας μέρες, πριν από τις ορδές των προσφύγων. Πολύ θαύμαζα την τέχνη του να ανοίγει τρυπούλες στο υπερδιάστημα και να φυλάει εκεί αντικείμενα."

"Ξέρεις τι δύσκολο πράγμα ήταν να βρίσκεις το κατάλληλο σημείο και να μην πέφτεις πάνω στα πράγματα των άλλων, όσο λιγόστευε ο ελεύθερος χώρος γύρω από τον πλανήτη;" έκανε, ευχαριστημένος για πρώτη φορά που έβρισκε εκτίμηση για τη δουλειά του, ο Αμαντάρς.

"Αποτέλεσμα των νεοκαπιταλιστικών κοινωνιών, που χρειάζονταν όλο και περισσότερα πράγματα δικά τους, αλλά δεν ήθελαν να τα έχουν και να συνωστίζονται στους χώρους τους", παρατήρησε ο χρηματιστής. "Δεν πίστευα όμως ότι και ο δικός σας κλάδος αντιμετώπιζε κρίση. Έτσι κι αλλιώς οι πλούσιοι δεν έχουν πάψει να είναι πλούσιοι".

Ο Αμαντάρς κούνησε το κεφάλι. "Ίσως υποφέρουμε λιγότερο από άλλους", παραδέχτηκε. "Παρόλο που με την ύφεση ο κόσμος δεν αγοράζει πια όσο πριν. Είναι όμως και οι Μερντζιντάχ, που παρέχουν την ίδια υπηρεσία. Θεωρείται ωραία μόδα να έχεις προσλάβει έναν τέτοιον για τη δουλειά. Εν πάση περιπτώσει, η αλήθεια είναι ότι μάλωσα με το αφεντικό μου, επειδή ήθελε να με βάλει να κάνω κάτι σεμινάρια μαζί τους για να βελτιώσω, λέει, την τέχνη μου. Είχα δει κι έναν απέξω, να γυροφέρνει. Μάλλον τον πήρε με λιγότερα και μ' έκανε να μαλώσω για να φύγω από μόνος μου. Βλακεία έκανα. Αν πρόσεχα λίγο καλύτερα τι γινόταν γύρω μου και είχα συνειδητοποιήσει πόση ανεργία υπήρχε στο σύστημα, θα ήμουνα πιο προσεχτικός."

"Σίγουρα όλοι θα έπρεπε να είχαμε προετοιμαστεί καλύτερα στα χρόνια που μας έκρουσαν τον κίνδυνο για τους πρόσφυγες και την Παν-γαλαξιοποίηση", παρατήρησε η γαιοπλάστρια. "Το θέμα είναι τώρα τι κάνουμε; Αυτές μέσα δεν πρόκειται να δεχτούν κανέναν από μας τις επόμενες εβδομάδες."

"Εγώ λέω να ανοίξουμε ένα μπουρδέλο", αστειεύτηκε ο εξορκιστής. "Δυο-τρεις Μερχανές είναι καλές για τη δουλειά."

"Αληθεύει ότι το είδος τους χρειάζεται δύο αρσενικά για κάθε θηλυκό;" Ρώτησε ο Αμαντάρς.

"Με τρία αρσενικά είναι ακόμα καλύτερα", απάντησε ο εξορκιστής. "Γι αυτό σας λέω. Παίρνουμε δυο-τρεις, τις ρίχνουμε στη δουλειά, κι η καθεμιά θα παίρνει ταυτόχρονα τρεις πελάτες".

"Ναι, αλλά κανένας άλλος εκτός από τους Μερχανούς δεν ενδιαφέρεται να συνευρεθεί με Μερχανές", παρατήρησε ο χρηματιστής, χρησιμοποιώντας ευφημισμούς, με ένα ύφος συμβούλου, λες και συζητούσαν στα σοβαρά κάποια επένδυση. "Κι ως γνωστόν οι Μερχανοί είναι από τους πιο φτωχούς πρόσφυγες. Συνεπώς-"

"Εγώ πάντως πλάσματα που μοιάζουν με χταπόδια δεν έχω διάθεση να τα πηδήξω", τον διέκοψε ο Αμαντάρς, συμπληρώνοντας στην καθομιλουμένη αυτό που έλεγε ο χρηματιστής στην καθαρεύουσα.

"Εγώ πάντως έχω σκεφτεί πολλές φορές ότι αν είχα την κατάλληλη ομάδα θα άνοιγα ένα μαντείο", είπε η βοηθός του αντικιέρ. Το ύφος της δήλωνε ότι αυτή μιλούσε σοβαρά. "Δεν ήταν λίγοι όσοι έρχονταν καθημερινά στο μαγαζί και ζητούσαν αντικείμενα που βοηθούσαν να προλέγουν το μέλλον και να αυξάνουν τη διαίσθηση. Βέβαια, δεν είναι καθόλου εύκολο να βρεθεί ένα αληθινό τέχνεργο των Σκρελκ, που να μπορεί να βελτιώνει την διαίσθηση, αλλά οι Ικδαλμέτ μπορούν να πετύχουν πολύ φτηνά ένα εξαιρετικό αντίγραφο, αν τους προμηθεύσει κανείς με τα σχέδια."

"Γεγονός!" παρατήρησε ο χρηματιστής. "Σε περιόδους κρίσης, οι δουλειές όλων αυτών ανεβαίνουν κατακόρυφα. Όσο πιο δύσκολα τα φέρνει βόλτα ο κόσμος τόσο πιο πολύ βασίζεται σε μάντεις και αποκρυφιστές. Θα πρέπει επίσης να ομολογήσω ότι διαχειρίστηκα δυο φορές περιουσίες ιδιοκτητών μαντείων, λίγο πριν από την κορύφωση της κρίσης."

"Και υποθέτω τους τα έχασες όλα", παρενέβη καυστικά η γαιοπλάστρια.

"Κάθε άλλο", διαμαρτυρήθηκε ο χρηματιστής. "Και οι δυο ήξεραν πολύ καλά ποια επένδυση να κάνουν. Μακάρι να τους είχα πιστέψει και να ρωτούσα κι εγώ, παρά που βασίστηκα στις μάκρο-αναλύσεις".

"Δηλαδή, πιστεύεις ότι τα έλεγαν καλά;" Απόρησε ο Αμαντάρς.

"Και βέβαια. Εξάλλου και οι επενδύσεις τους να μην πήγαιναν καλά, οι περισσότεροι κάνουν περιουσίες καινούργιες τώρα, με την αβεβαιότητα στον οικονομικό τομέα. Εγώ δεν θα είχα αντίρρηση να ξεκινήσω μια τέτοια δουλειά. Θα μπορούσα να κάνω διαφήμιση και να προπουλάω απαντήσεις. Εξάλλου υπάρχει κι ένα μεγάλο πλεονέκτημα στο ξεκίνημα: για να κάνουμε ένα χώρο πρόβλεψης δεν χρειάζεται να έχουμε και πολύ μεγάλο αρχικό κεφάλαιο, όπως θα ήταν απαραίτητο για άλλες επιχειρήσεις. Χρειάζεται φολκλόρ κι όχι επένδυση."

"Εγώ λέω να πάμε να πιούμε κανένα ποτό", πρότεινε ο εξορκιστής. "Η συζήτηση έχει πλάκα. Μην την παίρνουμε και πολύ στα σοβαρά γιατί θα αρχίσει να μας στρίβει. Μαντείο! Άκου μαντείο!"

Ο άντρας σηκώθηκε. Τον ακολούθησε και ο χρηματιστής.

"Άντε, λοιπόν, ελάτε!" έκανε ο εξορκιστής, γνέφοντας προς τον Αμαντάρς και τις δυο γυναίκες. "Έχει ένα φτηνό μπαράκι στον Κατολτίτο-4 κοντά στην είσοδο της σκουληκότρυπας. Έχει κανείς σας δουλειά μήπως;"

Το πείραγμά του συνάντησε πικρά χαμόγελα.

Δυο στάνταρ ώρες αργότερα, μετά από δυο γύρους ποτά, αρκετή γκρίνια για τα χάλια που είχε καταντήσει η συγκοινωνία με τις σκουληκότρυπες και για το πόσο αναξιόπιστες ήταν οι Μοϊλικανές, οι οποίες ειδικεύονταν στις φτηνές προφητείες και στον καθαρισμό σπιτιών, το θέμα του μαντείου επανήλθε.

"Εγώ δεν θα έπαιρνα Μοϊλικανές για να κάνω δουλειά στο μαντείο", παρατήρησε η αντικιέρ. "Θα έκανα δουλειά με μεγαλύτερη φινέτσα. Έχω δει πώς διατείνονται ότι χειρίζονται τα εργαλεία τους οι Σκρελκ. Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω ένα πλαστό με την ίδια περίπου επιδεξιότητα."

"Ναι, αλλά τα τέχνεργα των Σκρελκ είναι πραγματικά τα ακριβότερα αντικείμενα στον γαλαξία", διέκοψε ο χρηματιστής. "Πώς θα πείσεις τους πελάτες ότι αυτό που έχεις είναι γνήσιο; Θα πρέπει να δείχνεις εξαιρετικά ευκατάστατο προφίλ για να δικαιολογείς την κατοχή ενός τέτοιου αντικειμένου."

"Ε, όχι δα", απάντησε η γυναίκα. "Έχω ακούσει τόσες πολλές ιστορίες στην παλιά μου δουλειά ώστε να μπορώ να βρω μια που να ταιριάξει γάντι με την ύπαρξη του τέχνεργου."

"Κατά τα άλλα η δουλειά του αφεντικού σου ήταν απόλυτα νόμιμη", την πείραξε ο χρηματιστής. "Καλά είπα εγώ ότι ήταν αρχαιοκάπηλος."

"Ε, και τι έγινε, ήταν δεν ήταν;" Γέλασε αδιάφορα η πρώην υπάλληλός του. "Το βασικό είναι ότι κοντά του έμαθα ενδιαφέροντα πράγματα. Για να κάνω όμως τη μάντισσα, θα ήταν πολύ καλύτερα να είχα για βοηθό μου και κάποιον του επιπέδου του εξορκιστή."

"Ναι, αλλά εγώ έκανα ψυχοθεραπεία σε υπολογιστές", απάντησε εκείνος, λίγο προσβεβλημένος, πίνοντας την τελευταία γουλιά από το ποτό του.

"Ε, τώρα θα κάνεις κάτι αντίστοιχο σε ανθρώπους, που είναι πιο απλά συστήματα", τον πείραξε ο χρηματιστής.

"Τότε, κι εγώ θα κάνω την πελάτισσα", είπε η γαιοπλάστρια. "Θα είμαι ο κράχτης που θα λέει πόσο καλή δουλειά κάνετε οι δυο σας. Ο χρηματιστής θα κάνει την μακράς εμβέλειας διαφήμιση κι εγώ την κοντινή."

"Ρε σεις, λέτε να είναι αλήθεια αυτό που μου είπε μια Μοϊλικανή, πριν δυο μέρες, ότι θα μου γίνει μια καλή και προσοδοφόρα πρόταση εργασίας;" ρώτησε μεταξύ αστείου και σοβαρού ο εξορκιστής. "Κι εγώ που φαντάστηκα ότι θα μου έβρισκαν καμιά δουλειά!"

"Είδες λοιπόν που κι εσύ πιστεύεις;" είπε ενθουσιασμένη η αντικιέρ.

"Ε, να", έκανε αυτός ντροπαλά. "Με τόση γκαντεμιά τον τελευταίο καιρό αρχίζεις να γίνεσαι δεισιδαίμονας. Τους Σκρελκ τους πιστεύω, αλλά οι Μοϊλικανές είναι παρακατιανές μάντισσες."

"Εμείς όμως, σαν ομάδα μπορούμε να κάνουμε καλή δουλειά".

"Κι εγώ δηλαδή θα μείνω απέξω;" ρώτησε ο Αμαντάρς.

"Εσύ να μείνεις απέξω; Μα εσύ είσαι ο καλύτερος απ' όλους!", φώναξε η επίδοξη μάντισσα. "Θα ανοίγεις περάσματα στο υπερδιάστημα και θα εμφανίζεις αντικείμενα. Δεν μπορείς να φανταστείς τι εκπληκτικά εφέ θα είναι αυτά όταν η κοπελιά από δω", κι έδειξε η αντικιέρ τη γαιοπλάστρια, "θα γκρινιάζει για τα χαμένα της τιμαλφή, τα οποία εσύ θα εμφανίζεις."

"Μισό λεπτό, κυρά", διαμαρτυρήθηκε αυτός. "Είναι παράνομο να προσπελαύνεις το υπερδιάστημα χωρίς άδεια. Κι εμένα, μου την πήραν όταν απολύθηκα."

"Σου πήραν και τα εργαλεία;"

"Όχι δα! Τα εργαλεία τα έχω. Αυτό μας έλειψε!" απάντησε ο Αμαντάρς με αγανάκτηση. "Έναν αιώνα δούλεψα για να αγοράσω τα εργαλεία. Δικά μου είναι!"

"Δεν χρειάζεται λοιπόν να ανησυχείς. Κανένας δεν θα μάθει ότι μπαινοβγαίνεις στο υπερδιάστημα παράνομα."

"Κι αν το μάθει, δεδομένου ότι πρόκειται για πλημμέλημα, θα πάμε όλοι μερικά χρονάκια στους αστεροειδείς για σωφρονισμό και μετά θα μπούμε στη λίστα εύρεσης εργασίας κατά προτεραιότητα. Το κράτος δικαίου, που έχουμε, θα φροντίσει να μας αποκαταστήσει."

"Μέσα λοιπόν;" ρώτησε η αντικιέρ κοιτάζοντάς τους όλους ένα γύρο.

"Και το δωμάτιο της πρόνοιας δεν είναι καλύτερο από τα κελιά στους αστεροειδείς. Εξάλλου, εκεί έχεις και μια δουλειά να κάνεις για να περνάει η ώρα", είπε ο Αμαντάρς.

Ο εξορκιστής έκανε νόημα στο σερβιτόρο. "Μου φαίνεται ήρθε η ώρα να γνωριστούμε καλύτερα", είπε ενθουσιασμένος. "Άντε, δώστε μια καινούργια παραγγελία. Όσο για να πιούμε ένα ποτό ακόμα, έχω να σας κεράσω. Έβγαζα πολλά λεφτά πριν από αυτούς τους καταραμένους τους Λεεεεε---"

ΤΕΛΟΣ