ΑΠΕΣΤΑΛΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΑΙ ΚΙΤΡΙΝΟ ΚΟΣΜΟ

Υπό Ρόμπερτ Σέκλεϋ. Μετάφραση (1998) : Μάντη Γιώργου

Ήθελα από την αρχή να ξεκαθαρίσω ένα πράγμα για τον Πρόεδρο Ράις. Μπόρεσε και άλλαξε γνώμη. Όταν για πρώτη φορά ο Όγκ ήρθε στη Γη με την πρότασή του, ο Ράις τον πίστεψε. Δυστυχώς αυτό δεν άλλαξε τίποτε στο τέλος.

 

Όλα άρχισαν όταν ο προσωπικός φρουρός του μπήκε στο οβάλ γραφείο του, χλωμός σαν πεθαμένος.

"Τί συμβαίνει;" τον ρώτησε ο Πρόεδρος, κοιτώντας πάνω απ' τα χαρτιά του.

"Κάποιος θέλει να σας δει", είπε ο φρουρός.

"Και λοιπόν; Πολλοί θέλουν να δουν τον Πρόεδρο των ΗΠΑ. Είναι το όνομά του στη λίστα;"

"Δεν καταλαβαίνετε, κύριε. Αυτός ο τύπος … υλοποιήθηκε μπροστά μου. Τη μιά στιγμή δεν ήταν εδώ και την άλλη στιγμή στεκόταν μπροστά μου στο διάδρομο. Δεν είναι άνθρωπος, κύριε. Στέκεται σε δυό πόδια αλλά δεν είναι άνθρωπος. Δεν ξέρω ειλικρινά τί πράγμα είναι ! ".

Ο φρουρός ξέσπασε σε κλάματα.

Ο Πρόεδρος είχε δει κι άλλη φορά ανθρώπους να καταρρέουν υπό το βάρος ευθυνών. Αλλά κι ο νεαρός φρουρός του;

"Άκουσέ με, παιδί μου"

"Ναι, κύριε". Ο φρουρός έτριψε τα δάκρυα από τα μάτια του. Τα χέρια του έτρεμαν.

"Πάρε μιά μέρα αναρρωτική άδεια, νεαρέ".

"Μάλιστα, κύριε".

"Και καθώς φεύγεις στείλε εδώ μέσα αυτόν που είδες στο διάδρομο. Αυτόν που δεν μοιάζει άνθρωπος. Θέλω να τον δω."

 

Ο τύπος που μπήκε μέσα φορούσε ένα τζάμπερ εφαρμοστό που αναβόσβυνε και έβγαζε μιά περίεργη κιτρινο - πράσινη ανταύγεια. Το μόνο που μπορούσες να πεις γι' αυτόν, ήταν ότι δεν φαινόταν για άνθρωπος.

"Ξέρω τί σκέφτεσαι", είπε ο τύπος, "ότι δεν μοιάζω για άνθρωπος."

"Ακριβώς", είπε ο Πρόεδρος.

"Έχεις δίκιο. Είμαι σκεπτόμενο όν αλλά όχι άνθρωπος. Το όνομά μου είναι Όγκ. Είμαι από τον πλανήτη Ομαίρ του Αστερισμού που εσείς ονομάζετε Τοξότη. Ο πλανήτης μου είναι ένας κιτρινο - πράσινος κόσμος. Με πιστεύεις;"

"Ναι, σε πιστεύω", είπε ο Ράις.

"Πώς έτσι;"

"Έχω την υποψία ότι αν έβαζα τους επιστήμονές μου να σε εξετάσουν, θα έβγαζαν εύκολα το συμπέρασμα ότι είσαι εξωγήινος. Το δέχομαι. Λοιπόν;"

"Υποθέτω θα απορείς, τί γυρεύω εδώ τέτοια ώρα;"

"Σωστό."

"Λοιπόν, κύριε, ήρθα να σας προειδοποιήσω ότι ο ήλιος σας θα γίνει νόβα σε 150 δικά σας χρόνια."

"Σίγουρος;"

"Απολύτως."

"Και γιατί αργήσατε τόσο πολύ για να μας το πείτε;"

"Έπρεπε να βεβαιωθούμε, να είμαστε 100% σίγουροι. Μόλις δεν υπήρχε καμιά αμφιβολία, έστειλαν εμένα σαν εκπρόσωπό τους να σας προειδοποιήσω και να σας προσφέρω τη βοήθεια που χρειάζεστε."

"Και γιατί ειδικά εσένα;"

"Ήταν τυχαία επιλογή. Θα μπορούσε να 'ταν οποιοσδήποτε."

"Αφού το λες εσύ, έτσι θα 'ναι."

"Τώρα σας μετέφερα το μήνυμα. Πώς μπορώ να βοηθήσω;"

"Μερικοί επιστήμονές μας έχουν υποθέσει κάτι τέτοιο."

"Έχουν δίκιο. Μέσα σε 150 χρόνια ακριβώς ο πλανήτης σας θα πάψει να 'ναι κατοικήσιμος. Θα μετατραπεί σε μιά φλεγόμενη μάζα. Γι' αυτό πρέπει να τον εγκαταλείψετε. Όλοι σας. Και πρέπει να αρχίσετε τώρα αμέσως τις προετοιμασίες."

"Ωραίο πράγμα", είπε ο Πρόεδρος.

"Είπα τίποτε στραβό;"

"Δύσκολα θα προσαρμοστώ και θα συνειδητοποιήσω όλα αυτά." Ο Ράις έβαλε το χέρι του στο κεφάλι του. "Αλλά πρέπει να τα αντιμετωπίσω σαν αληθινά. Διότι πρέπει να 'ναι αληθινά. Τί μπορούμε να κάνουμε εμείς;"

"Εμείς από τον Ομαίρ θα σας δώσουμε λεπτομερέστατα σχέδια πώς να φτιάξετε διαστημόπλοια για όλο το Γήινο πληθυσμό. Θα σας δώσουμε όλες τις κατάλληλες οδηγίες για να μπείτε στα διαστημόπλοια με ηρεμία και χωρίς να δημιουργηθεί πανικός. Όλοι θα χωρέσετε, σας διαβεβαιώ. Παρακαλώ προσπαθείστε κύριε, να με καταλάβετε. Η αποστολή μου είναι να σας βοηθήσω, όχι να σας επιβάλλω με τη βία τις απόψεις μου."

"Σε πιστεύω", είπε ο Πρόεδρος.

"Πρέπει πολλά να γίνουν", είπε ο Απεσταλμένος. "Είναι δύσκολη δουλειά, αλλά εμείς την έχουμε ξανακάνει κι έχουμε μεγάλη πείρα, σας διαβεβαιώ. Τα 'χουμε υπολογίσει όλα ακόμη και στην πιό μικρή λεπτομέρεια. Με την παρούσα κατάσταση της τεχνολογικής σας εξέλιξης και με τη βοήθειά μας, θα χρειαστούμε τα επόμενα 100 χρόνια για προετοιμασίες και 50 χρόνια για να φύγουμε. Θα φύγουμε στο παρά ένα, αλλά θα τα καταφέρουμε, πιστέψτε με."

"Τρομερό έργο", είπε ο Ράις.

"Φυσικά. Αλλά μη φοβάστε. Δεν είμαστε πρωτάρηδες. Έχουμε σώσει πολλούς πολιτισμούς μέχρι σήμερα, που βρέθηκαν στη δική σας δύσκολη κατάσταση".

"Θα σας είμαστε υπόχρεοι".

"Ευχαριστούμε, αλλά αυτή είναι η δουλειά μας. Να σώζουμε άλλους, όταν κινδυνεύουν. Έχουμε αφιερώσει όλοι τις ζωές μας σ' αυτό το σκοπό".

"Μιά ερώτηση, που ίσως θα σου φανεί περίεργη. Ποιός θα πληρώσει τα έξοδα;"

"Μα, εμείς φυσικά. Πάντα εμείς τα αναλαμβάνουμε".

"Ευχαριστούμε. Είστε πολύ καλοί".

"Το ξέρουμε".

"Τί θα χρειαστεί λοιπόν;"

"Για να ξεκινήσουμε, θα χρειαστεί να εκκενώσετε το κέντρο της Αμερικανικής Ηπείρου για να γίνει διαστημοδρόμιο. Εγώ θα 'λεγα τις ΗΠΑ. Μη φοβάστε, δεν είναι δύσκολο. Θα μεταφέρετε όλο τον πληθυσμό των ΗΠΑ σ' άλλες ηπείρους. Αυτό βέβαια θα φέρει ανωμαλίες στο εμπόριο και στη γεωργία, αλλά μη φοβάστε. Εμείς θα σας δώσουμε κάθε δυνατή βοήθεια. Τρόφιμα, μεταφορικά μέσα, τα πάντα".

Ο Ράις άρχισε να σκέφτεται τις πρακτικές δυσκολίες του εγχειρήματος. Τις αντιρρήσεις εμπόρων, βιομηχάνων, επιστημόνων, γεωργών κλπ.

"Ταυτόχρονα πρέπει όλος ο πληθυσμός να εμβολιασθεί με πολλούς ορούς, να αποτοξινωθεί και να αποστειρωθεί από κάθε ιό και μικρόβιο, ούτως ώστε να 'ναι 100% έτοιμος για μακροχρόνιο ταξίδι στο διάστημα. Επίσης ο πληθυσμός θα χρειασθεί κατά τη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου, πρόχειρα καταλύμματα, ειδική ενδυμασία και ειδική τροφή, καθώς και ειδική εκπαίδευση αστροναύτη. Για όλα αυτά θα σας βοηθήσουμε πλήρως, μην ανησυχείτε καθόλου."

"Είναι όλα αυτά απαραίτητα;"

"Απολύτως απαραίτητα. Επίσης θα μάθετε να κοιμάστε για μεγάλα χρονικά διαστήματα και να κάνετε υπνοθεραπεία. Θα σας δώσουμε όλη την απαραίτητη τεχνολογία γι' αυτά".

"Πείσθηκα", είπε ο Ράις. "Το θέμα είναι, μπορώ να πουλήσω το προϊόν σας;"

"Με συγχωρείτε, δεν κατάλαβα", είπε ο Όγκ.

"Το θέμα δεν είναι να πείσεις εμένα, ξέρεις, αλλά όλο τον πληθυσμό της Γης".

"Αν δεν πείθονται, τότε εσύ ο Πλανητάρχης δεν μπορείς να τους διατάξεις να υπακούσουν; Για το καλό τους πρόκειται."

"Είμαι Πρόεδρος μιάς χώρας, όχι όλου του Πλανήτη. Δεν μπορώ ούτε τους συμπατριώτες μου να διατάξω, πολύ περισσότερο όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Πρόεδρος είμαι, όχι δικτάτορας ."

"Δεν χρειάζεται να τους διατάξεις. Προσπάθησε να τους πείσεις. Εσείς οι άνθρωποι είστε έξυπνοι. Θα καταλάβετε ότι έχω δίκιο."

Ο Ράις κούνησε το κεφάλι του. "Πίστεψέ με, δεν θα με πιστέψουν. Οι περισσότεροι θα πουν ότι είναι μιά Διαβολική Συνωμοσία της Κυβέρνησης, της cia, του fbi, των men in black, των Σιωνιστών, κλπ. κλπ. κλπ. Άλλοι θα πουν ότι εσείς οι εξωγήινοι θέλετε να μας κατακτήσετε. Άλλοι θ' αρχίσουν να μιλούν για τους Παλαιούς και τους Αρχαίους του Λόβκραφτ. Άλλοι θα μιλούν για τους Μασόνους και τους Πεφωτισμένους. Η Συνομωσία, της Συνομωσίας, ώ Συνομωσία."

"Συνομωσία για τί; Δεν καταλαβαίνω."

"Συνομωσία για σκλαβιά και αιχμαλωσία."

"Εμείς στον Ομαίρ δεν κάνουμε τέτοια πρωτόγονα πράγματα. Υπάρχουν αποδείξεις ότι κατά τη διάρκεια της ιστορίας μας ποτέ δεν κάναμε τέτοια αίσχη."

"Μιλάς συνέχεια για αποδείξεις", τον έκοψε ο Ράις. "Αλλά, ξέρεις κάτι; Οι περισσότεροι άνθρωποι στη Γη δεν πιστεύουν σε αποδείξεις. Ούτε στην Επιστήμη, ούτε στη Λογική."

"Αλήθεια;"

"Δυστυχώς, ναι."

"Αυτό δεν το 'χαμε σκεφτεί. Πάντα πιστεύαμε ότι η εξυπνάδα συμβαδίζει με τη λογική. Δεν είχαμε λάβει υπόψη μας ότι οι Γήινοι θα αρνηθούν να μας πιστέψουν αν τους πούμε ότι διατρέχουν θανάσιμο κίνδυνο. Είσαι βέβαιος γι' αυτό;"

"Έτσι είμαστε εμείς οι Γήινοι. Δεν θέλουμε να παίρνουμε εντολές ή να μας πουλάνε πνεύμα οι εξωγήινοι."

"Δεν σας δίνουμε εντολές, απλώς σας λέμε τί πρέπει να κάνετε για να σωθείτε, σας συμβουλεύουμε."

"Για τους περισσότερους ανθρώπους, δεν υπάρχει διαφορά".

"Δεν ξέρω τί να πω", είπε ο Απεσταλμένος." Δεν υπάρχει τρόπος αυτοί οι άνθρωποι να πεισθούν;"

"Δυστυχώς, τίποτε δεν θα ωφελήσει."

Ο Απεσταλμένος ήταν πολύ απογοητευμένος.

"Χάρηκα που σε γνώρισα, Πρόεδρε. Καλημέρα."

Ήταν έτοιμος να φύγει.

"Μιά στιγμή", τον έκοψε ο Πρόεδρος.

"Ναι;"

"Τί θα γίνει με όσους από μας με πιστέψουν και θέλουν να φύγουν; "

"Άλλο περίεργο πράγμα", είπε ο Απεσταλμένος." Κανονικά πρέπει να φύγετε όλοι για να αποφύγετε τη μοίρα σας, όχι ένα μέρος από σας."

"Είμαστε διαφορετικοί", είπε ο Ράις.

"Εντάξει", είπε ο Ογκ. "Τώρα φεύγω, αλλά θα επιστρέψω σε 10 χρόνια. Εσύ μάζεψε όσους σε πιστέψουν και θέλουν να φύγουν."

"Θα είμαστε έτοιμοι."

 

 

Δέκα χρόνια αργότερα ο Απεσταλμένος εμφανίσθηκε στον Ράις, στο εξοχικό του κτήμα, ενώ εκείνος ψάρευε.

"Πώς στην ευχή με βρήκες εδώ;" τον ρώτησε.

"Αφού σε συνάντησα μιά φορά, πάντα θα σε βρίσκω όπου και να 'σαι. Αλλά τί βλέπω; Δεν είσαι πιά Πρόεδρος;"

"Όχι", είπε ο Ράις. "Δεν με επανεξέλεξαν. Προσπάθησα να πείσω τους ανθρώπους για την καταστροφή που κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους. Σχεδόν όλοι με πήραν για τρελό. Όσοι με πίστεψαν ήταν πράγματι τρελάρες. Κάποιος απ' αυτούς μάλιστα αποπειράθηκε να με δολοφονήσει και σκότωσε αντί εμένα τη γυναίκα μου. Τα παιδιά μου με θεώρησαν υπεύθυνο. Άλλαξαν τα ονόματά τους και έφυγαν μακριά μου."

"Λυπάμαι που ακούω όλα αυτά", είπε ο Απεσταλμένος, "αλλά νομίζω ότι πρέπει να παραδεχθείς, ότι αυτοί που δεν σε πίστεψαν και σου κατέστρεψαν τη ζωή, δεν έχουν τη δική σου εξυπνάδα, τη δική σου λογική και προνοητικότητα, τη δική σου έμπνευση, το δικό σου ένστικτο. Είσαι ένα πραγματικά απίθανο άτομο, κύριε Ράις. Μας πίστεψες από την αρχή. Δεν πίστεψες ότι ήρθαμε από το Θεό ή το Διάβολο. Δέχθηκες αυτά που σου είπαμε. Προφανώς υπήρξες ο μοναδικός."

"Προφανώς."

"Ίσως είναι καλύτερα έτσι", είπε ο Απεσταλμένος. "Οι άνθρωποί σου, στην παρούσα διανοητική τους κατάσταση, δεν θα μπορούσαν να τα καταφέρουν εκεί πάνω. Εσύ μπορείς."

"Εγώ;"

"Η θέση σου είναι με μας, κ.Ράις, στο Γαλαξία. Έχεις χρόνο. Δεν είσαι ακόμα γέρος. Έχουμε μεθόδους να σε ξανακάνουμε νέο. Θα αυξήσουμε τα χρόνια της ζωής σου. Θα σου δώσουμε νέες και όμορφες γυναίκες, έτοιμες να ζευγαρώσουν μαζί σου. Ένας ολόκληρος πολιτισμός θα σε καλοδεχθεί. Έλα μαζί μας, άσε αυτούς τους γκαντέμηδες πίσω σου."

"Όχι ευχαριστώ. Θα μείνω."

"Επιλέγεις να πεθάνεις εδώ με τους δικούς σου; Αλλά αυτοί θα πεθάνουν λόγω της αγνοίας τους και των θρησκευτικών και συνωμοτικών τους προκαταλήψεων. Εσύ γιατί;"

"Η θέση μου είναι εδώ με τους δικούς μου."

"Το βρίσκω δύσκολο να πιστέψω αυτά που λες, εσύ ένα τόσο λογικό άτομο."

"Το σκέφθηκα πολύ. Δεν είμαι και πολύ διαφορετικός από τους άλλους, Ούτε χειρότερος, ούτε καλύτερος."

"Αυτό δεν μπορώ να το δεχθώ."

"Σκέφθηκα πως, εφόσον οι άνθρωποι δεν μπορούν να πιστέψουν ότι ήρθε η τελευταία τους ώρα, ούτε εγώ μπορώ να το πιστέψω. Έτσι αποφάσισα ότι όλα όσα μου είπες είναι παραμύθια. Τίποτε απ' αυτά δεν πρόκειται να συμβεί. Στην πραγματικότητα, όλα ήταν ένα όνειρο."

"Αυτό δεν είναι εξυπνάδα", είπε ο Απεσταλμένος. "Αυτό λέγεται σολιπισμός. Εσείς το λέτε επίσης βλακεία ή μαλακία."

"Άλλαξα απόφαση. Θα μείνω εδώ στον πλανήτη μου και θα περάσω την υπόλοιπη ζωή μου ψαρεύοντας, που είναι και το αγαπημένο μου χόμπι. Έχεις ψαρέψει ποτέ στη ζωή σου, Απεσταλμένε;"

"Στον πλανήτη μου δεν κάνουμε τέτοια εγκλήματα. Σεβόμαστε τη ζωή, και σ' όλες τις μορφές της."

"Άρα δεν τρως καθόλου κρέας;"

"Ακριβώς."

"Και από λαχανικά; Είναι κι αυτά μιά μορφή ζωής."

"Μα φυσικά, ούτε λαχανικά. Παίρνουμε την ενέργεια που χρειαζόμαστε από αδρανή χημικά στοιχεία ή αν χρειαστεί, κατ' ευθείαν από τον ήλιο μας. Μπορούμε να σε ξαναφτιάξουμε ώστε να τα καταφέρεις και συ."

"Βάζω στοίχημα ότι μπορείτε."

"Συγγνώμη;"

"Μ' άκουσες Απεσταλμένε. Η ζωή που μου προσφέρεις δεν θα 'ναι ανθρώπινη. Θα μοιάζει με Κόλαση. Μόνος μου, χωρίς τους φίλους μου, χωρίς τους συνανθρώπους μου. Τί αξία θα 'χει μιά ζωή σαν κι αυτή;"

"Ανέφερες την Κόλαση. Μα δεν υπάρχει ούτε Κόλαση, ούτε Παράδεισος, ούτε Θεός, ούτε Διάβολος. Κύριε Ράις, με απογοητεύεις. Είσαι επιστήμονας, γαμώτο! Έγινες θρησκόληπτος τώρα;"

"Ναι, υπάρχει Κόλαση. Κόλαση είναι η κουβέντα μαζί σου. Μάζεψέ τα και δρόμο. Μ' άκουσες; Εύχομαι να μη σε ξαναδώ ποτέ πιά…"

 

 

Ο Απεσταλμένος κοιτούσε από μακριά τώρα το αγρόκτημα του Ράις. Υπήρχε καμιά πιθανότητα ο Ράις ν' αλλάξει γνώμη; Δεν είχε καμιά ένδειξη γι' αυτό. Κούνησε τους ώμους του. "Τί κοσμάκης !", σκέφθηκε. "Τόσο έξυπνοι και τόσο ηλίθια παράλογοι !" Πρώτη φορά σε 1.000.000 χρόνια είχε τέτοια σοκαριστική εμπειρία. Με μιά κίνησή του το μονοθέσιο διαστημόπλοιό του έγινε ορατό. Σύντομα βρισκόταν αρκετά μακριά. Τώρα έβλεπε καθαρά αυτόν τον γαλαζο - πράσινο πλανήτη." Τί ωραίος πλανήτης, πόσο έξυπνοι άνθρωποι, αλλά και πόσο κάλοι." Σε λίγο ταξίδευε με ταχύτητα 1000 φορές μεγαλύτερη από την ταχύτητα του φωτός και ετοιμαζόταν για το πρώτο από τα πολλά πηδήματα στο υπερδιάστημα." Τί κρίμα να χαθούν άδικα τόσοι άνθρωποι", σκέφθηκε, "από τη χαζομάρα τους και μόνο." Μετά σκέφθηκε ότι στο Σύμπαν ανέκαθεν υπήρχε Ζωή Έλλογη και πάντοτε θα υπάρχει."Να τους αφήσουν να καούν;" σκέφθηκε. "Όχι !", απεφάσισε. "Θα κάνω άλλη μιά τελευταία προσπάθεια. Σε 10 χρόνια. Έστω κι αν αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν τη μεγάλη εξαίρεση σ' όλο το Σύμπαν. Θα τους σώσω τους μαλάκες.

Αλλά αυτή τη φορά θα εμφανισθώ μπροστά τους όπως με θέλουν. Πιστεύουν σε Θεό; Θεό θα 'χουν λοιπόν. Μ' όλη του τη Μεγαλοπρέπεια, Αγγέλους, Ψαλμωδίες, Καμπάνες και Κεριά. Να δούμε θα με πιστέψουν αυτή τη φορά; Ισως. ΙΣΩΣ. ΙΣΩΣ. Κακό είναι να ελπίζει κανείς; ΙΣΩΣ. ΙΣΩΣ. ΙΣΩΣ !!!"